Ηταν Δεκέμβριος του 2010. Η επιστολή ήταν από τον τότε Συνασπισμό προς τον πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας. Ο γράφων την επιστολή περιγράφει συσσωρευμένες οικονομικές ανάγκες που αφορούν μισθολογικές δαπάνες (!) και λειτουργικά έξοδα και αιτείται να χορηγηθεί (επιτακτικά) στο τότε κόμμα δάνειο: «καταθέσαμε στην ΕΤ την τακτική χρηματοδότηση περίπου 3,2 εκατ. ευρώ, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος των δανειακών μας υποχρεώσεων προς την τράπεζα. Από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα έχουμε ζητήσει συμπληρωματικό δανεισμό και έχουμε εισπράξει συνολικά 2,8 εκατ. ευρώ. Οι σημερινές μας δανειακές υποχρεώσεις προς την τράπεζα ανέρχονται σε 6,6 εκατ. ευρώ. Εναντι αυτών έχει εκχωρηθεί στην ΕΤ η τακτική κρατική χρηματοδότηση των ετών 2011 έως 2014». Παρακάτω επίσης ζητάει ρύθμιση των δανείων. ΟΚ, λογικό θα πείτε αν και βλέπω και κάτι στο τέλος της επιστολής που μου φαίνεται τουλάχιστον αδιανόητο: «η αποδοχή των δύο αιτημάτων μας απαιτεί ευρύτερη θεώρηση και δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά με αυστηρά και μοναδικά χρηματοοικονομικά κριτήρια». Τα παραθέτω όλα αυτά για να μη νομίζετε πως ο ΣΥΡΙΖΑ – και ο υπογράφων την επιστολή, Αλέξης Τσίπρας – ακολούθησαν μια άλλη μεθοδολογία από αυτών που οι ίδιοι κατακεραύνωναν… Αστε που ζητούσαν δάνεια ακόμη και για μισθούς των υπαλλήλων του κόμματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή