Το αντιλαμβάνεται κανείς ακόμη και από τον τρόπο που δοκιμάζει το καρπάτσο σολομού: η Ολια Λαζαρίδου είναι ο άνθρωπος της αποστασιοποιημένης ευχαρίστησης. Η απόλαυση, στην περίπτωσή της, από το φαγητό και τη χαλαρή κουβέντα έως την ίδια τη ζωή, είναι μια εσωτερική διεργασία που δεν «φωνάζει». Δεν «φωνάζει» ούτε τις στιγμές που οι λέξεις γίνονται πιο βαριές. Οταν μου λέει, ας πούμε, ότι η ζωή έχει πολλή βία: «Υπάρχει κάτι πολύ σκληρό στον κοινωνικό ιστό. Το νιώθεις μόνο όταν παραπατήσεις, βγεις στο περιθώριο και προσπαθήσεις να ξαναμπείς. Δεν υπάρχει αλισβερίσι αγάπης».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή