Πυκνός, εύστοχος λόγος

Δεν γνωρίζω πόσοι, ιδίως από τους αλλοτριωμένους ανθρώπους των πόλεων, έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με τη φύση. Δεν εννοώ να τη χαζέψουν ή ως τουρίστες να ανασάνουν λιγάκι τον αέρα του βουνού, την τρικυμία του πελάγους, μια ωραία δύση ή μια καταιγίδα ή μια ανατολή ηλίου μέσα από τη διχάλα των βουνών ή πίσω από ένα ηφαίστειο. Εννοώ αν έχουν έρθει σε οργανική επαφή με τη φύση. Ξέρετε αυτή η «ρομαντική» όπως την περιέγραψα πριν απόλαυση του φυσικού τοπίου δεν συναντάται στην αρχαία και όχι μόνο την ελληνική λογοτεχνία. Στον Ομηρο π.χ. η φύση είναι πεδίο αγώνων, θετικών ή αρνητικών του ανθρώπου με τα φαινόμενα. Νίκες ενάντια στη φύση που καιροφυλακτεί και ήττες όταν η φύση μαίνεται. Δεν είναι ασφαλής ενατένιση, όπως μας την παραδίδει η λογοτεχνία πολύ αργότερα όσο και η τέχνη. Ούτε μια φορά στην Ιλιάδα ή στην Οδύσσεια οι ήρωες δεν απολαμβάνουν μια δύση ηλίου, εν ασφαλεία μια καταιγίδα και δεν θα επισκεφτούν έναν καταρράκτη ως τουρίστες!