Η συρρίκνωση του πληθυσμού της Ελλάδας δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Επιστημονικά έχει επισημανθεί και έχει σχολιαστεί στη δημόσια σφαίρα ήδη από τη δεκαετία του ’80.  Εκτός από μια ανάκαμψη στα μέσα της δεκαετίας του 2000, η τάση είναι σταθερά πτωτική όσον αφορά το σύνολο, με κατά τόπους διακυμάνσεις. Αυτό σημαίνει ότι η πληθυσμιακή μείωση – πρωτίστως λόγω υπογονιμότητας – προϋπήρχε της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης του 2010. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι είναι αποκλειστικά οικονομικοί οι παράγοντες που οδηγούν μια γυναίκα ή έναν άνδρα στην τεκνοποιΐα ή στην ατεκνία. Η περιβάλλουσα κουλτούρα, οι αξίες, τα οικογενειακά πρότυπα και βεβαίως η ύπαρξη και αποτελεσματικότητα υποστηρικτικών κοινωνικών δομών και η συνακόλουθη εφαρμογή δημόσιων πολιτικών συμβάλλουν εξίσου στη μείωση ή την αύξηση της γονιμότητας σε μια χώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή