Με τον άδολο ενθουσιασμό μου θα ξεκινήσω σήμερα. Την ανυπόκριτη, απεριόριστη και ανιδιοτελή χαρά μου επιθυμώ να εκφράσω. Που εισέβαλε τόσο απροσδόκητα και τόσο ξαφνικά στη ζωή μου. Και εκεί, που ξεκινούσα, Παρασκευή μεσημέρι για ένα βαρετό ταξίδι, προς την εξωτική Αμαλιάδα, αιφνιδίως είδα τον κόσμο με άλλο μάτι. Πιο αισιόδοξο. Πιο ελπιδοφόρο. Πιο όμορφο. Καλεσμένος του Δικηγορικού Συλλόγου Αμαλιάδας να διευθύνω μια συζήτηση μεταξύ Ντόρας Μπακογιάννη και Νίκου Ανδρουλάκη περί λαϊκισμού και ευρωσκεπτικισμού, βγήκα στον πηγαιμό για την Αμαλιάδα, κάπου 300 τόσα χιλιόμετρα από την Αθήνα. Ο δικός μου ο… σκεπτικισμός ήταν ο δρόμος Πάτρας – Πύργου, ίσως ο πιο «θανατηφόρος» δρόμος στην Ελλάδα. Και ω του θαύματος. Δρόμος τέλειος. Υπέροχος. Εξωπραγματικός (κατά κυριολεξία…):

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή