Ας δεχθεί κανείς, για την οικονομία της συζήτησης, ότι οι γεφυροποιοί διακατέχονται από τις αγνότερες των προθέσεων. Οτι δεν υπάρχει άλλος στόχος από αυτόν που διακηρύσσουν, της «διαμόρφωσης επειγόντως ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου που θα φράξει τον δρόμο προς το δεξιό/ακροδεξιό μπλοκ». Η ουσία όμως δεν αλλάζει: τι άλλο προσφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ αν όχι ένα συγχωροχάρτι όχι μόνο για τα κυβερνητικά του πεπραγμένα, αλλά και για όλες τις βασικές του επιλογές;

Ηταν μια βασική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ ο λαϊκισμός – ήταν η αριστερή εφημερίδα «Guardian» που σημείωνε σε αξιοσημείωτη ανάλυσή της για το φαινόμενο στην Ευρώπη πως η χώρα μας είναι η μοναδική ευρωπαϊκή όπου κυβερνά ο αριστερός λαϊκισμός. Αγνοούν οι γεφυροποιοί ποια είναι τα στρατόπεδα που χώρισαν τη Γηραιά Ηπειρο και από τι κινδύνευσε και εξακολουθεί να κινδυνεύει το ευρωπαϊκό σχέδιο; Ή πιστεύουν πως μπορεί να συγκροτηθεί ένα προοδευτικό μέτωπο με kolotoumbes ευκαιρίας από τον λαϊκισμό στη σοσιαλδημοκρατία;

Βασική επιλογή ήταν και η σύμπραξη με την εθνικιστική Δεξιά. Πιστεύουν πραγματικά οι γεφυροποιοί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαλλαγεί από την «παράταιρη συμμαχία» με τους ΑΝΕΛ; Ξεχνούν με ποιους κυβερνά ακόμη; Ξέχασαν τον Πρωθυπουργό να μιλάει για «έντιμη συμμαχία» και να δηλώνει «Πάνο, έχουμε να κάνουμε πολύ δρόμο ακόμη»; Κι έπειτα, εντάσσονται στο προοδευτικό μέτωπο ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, οι απόπειρες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και ελέγχου των μέσων ενημέρωσης;

Συγχωροχάρτι ναι, γέφυρα όχι. Οι γέφυρες απαιτούν γερά θεμέλια για να σταθούν όρθιες.