Το πλαστό είναι πιο γνήσιο

Η Μελίσα ΜακΚάρθι δεν πήρε το Οσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Ούτε η Γκλεν Κλόουζ. Ούτε η Γιαλίτζα Απαρίσιο. Ούτε η Lady Gaga. Τα βουντού των ελλήνων οπαδών του Λάνθιμου έπιασαν τόπο, παρότι όχι ακριβώς. Μπορεί το Οσκαρ να μην πήγε στον λατρεμένο Giorgos απευθείας, αλλά πήγε στο next best thing, την έξοχη βρετανίδα πρωταγωνίστριά του Ολίβια Κόλμαν. Εξαρχής ήταν ένα από τα φαβορί η Κόλμαν, αλλά ψαλίδιζαν τις πιθανότητές της διάφορες παραλλαγές της πολιτικής ορθότητας. Σύμφωνα με την πρώτη παραλλαγή, το Οσκαρ θα πήγαινε στην πιο ηλικιωμένη από τις πέντε και με τις περισσότερες (επτά) υποψηφιότητες στην κινηματογραφική της σταδιοδρομία: εάν δεν έπαιρνε φέτος το Οσκαρ η Γκλεν Κλόουζ, πότε θα το έπαιρνε; Βεβαίως, από την ώρα που αναφερόμαστε σε κριτήρια πολιτικής ορθότητας, αδιαφιλονίκητο προβάδισμα είχε η Γιαλίτζα Απαρίσιο: όχι μονάχα Μεξικανή, μα και ιθαγενής· η βράβευσή της θα ηχούσε ως το πιο ηχηρό χαστούκι στο ροδαλό μάγουλο του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Ασχημόπαπο και η Lady Gaga, μα εκείνη μπορούσε τουλάχιστον να παρηγορηθεί (όπως και παρηγορήθηκε) με το Οσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού. Οχι. Εάν μιλάμε για την πιο ωμή παραβίαση των αγγλοσαξονικών κριτηρίων γυναικείας εμφάνισης, πρέπει να την αναζητήσουμε στη Μελίσα ΜακΚάρθι: κοντή και υπέρβαρη. Η ντροπή των απανταχού WASP.