Πόνσε

Αυτός ο παίκτης είναι αληθινό εύρημα. Δεν έχει επαρκώς διευκρινιστεί ποιος τον έφερε στην ΑΕΚ, ωστόσο προσθέτει δύναμη και ποιότητα σε μια επιθετική γραμμή που δυσκολεύεται να σημειώσει γκολ με συνέπεια. Ο Εζεκίελ Πόνσε αποτελεί το κέρδος της Ενωσης για τούτη τη σεζόν. Ουδείς, βέβαια, μπορεί να προδικάσει μέχρι πού θα φτάσει η ΑΕΚ στο Κύπελλο, γιατί αυτός είναι ο μεγάλος της στόχος, ωστόσο ο αργεντινός κυνηγός είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από τους συμπαίκτες του. Παιδί της Ρόμα, δεν έφτασε τυχαία στην Αιώνια Πόλη και μολονότι είναι δύσκολο να καθιερωθεί στο Καμπιονάτο, στα μέρη μας όταν είναι σοβαρός και αφοσιωμένος κάνει τη διαφορά. Οπως συνέβη και στο χθεσινό παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο. Γερό και συνάμα εντυπωσιακό σουτ στην αρχή, ξεκλείδωσε η άμυνα, ιδού το γκολ για την ΑΕΚ, τέρμα η όποια αγωνία για την πρόκριση. Η ΑΕΚ έχει παράδοση να βρίσκει λαυράκια από την Αργεντινή. Λίγοι ξεχνούν τον αγαπημένο της εξέδρας, Αραούχο, ένα παιδί ταχύ που κι αυτό διέθετε δυνατότητες πολύ πάνω από τον μέσο όρο του ελληνικού πρωταθλήματος. Μάλλον, όμως, ο Πόνσε είναι πιο ταλαντούχος ή, αν προτιμά κάποιος, περισσότερο συμβατός με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, το πολύ απαιτητικό σε υψηλό επίπεδο. Ο νυν κεντρικός φορ της ΑΕΚ έχει πόδια που εξαπολύουν κεραυνούς και κεφάλι που στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Με πολλούς τρόπους μπορεί να απειλεί τους αντιπάλους και οι ίδιοι οι αμυντικοί ομολογούν πως είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Προφανώς, λοιπόν, ο Πόνσε διαθέτει όλο το πακέτο που μπορεί κάποιος να ζητήσει από τον επιθετικό κρούσης του. Το πώς θα εξελιχθεί η σχέση του με την ΑΕΚ, ελάχιστοι μπορεί να προβλέψουν. Ολα είναι ρευστά. Υπάρχει, όμως, ένα άσχημο στην όλη ιστορία με τους δανεικούς ποδοσφαιριστές. Στα Σπάτα έχουν την ικανότητα να ανακαλύπτουν άσους από προηγμένες Λίγκες και να τους δελεάζουν προκειμένου να δοκιμάσουν την τύχη τους στα μέρη μας. Συνήθως τα καταφέρνουν μια χαρά. Δένονται με τον κόσμο που ψήνεται με όσα βλέπει. Και δημιουργούν οι ίδιοι, όχι μόνο υπεραξία για τους εαυτούς τους, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλες προσδοκίες. Στο τέλος με το «μένω – φεύγω», δημιουργείται ένα σίριαλ που ίσως αναστατώνει την ομάδα και δεν της επιτρέπει να προχωρήσει με άνεση στον προγραμματισμό της νέας σεζόν. Αλλά αυτά έχουν οι συγκεκριμένες σχέσεις. Ισορροπούν σε μια κλωστή. Είναι μαγκιά όχι μόνο να πάρεις από έναν κλασάτο άσο, αλλά και να τον πείσεις πως για το καλό του αξίζει να συνεχίσει στην Ελλάδα. Μπορεί, άραγε, να συμβεί αυτό;