Η αυτοβιογραφία του Τσίπρα

Αξιος συγχαρητηρίων είναι ο Πρωθυπουργός. Κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια και με τόσο φόρτο να κάνει τελικά τα αγγλικά του, που ξεκίνησαν από το «μάνταμ Μέρκελ, γκόου χομ», καλύτερα από τα ελληνικά του! Αυτό έδειξε η μεγαλειώδης προχθεσινή «απεύθυνση ενός πλατιού καλέσματος». Δεν είναι και μικρό επίτευγμα. Εκτός κι αν δεν πρόκειται για αυτό: αν δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει τι ελληνικά μίλησε, αλλά, όπως τόσα άλλα σε αυτόν τον άνθρωπο, έτσι και αυτά ήταν ψεύτικα, κατασκευασμένα, για να ακούγονται ψευτοαριστερά – έστω και με τη γραφικότητα μιας εντελώς άλλης εποχής, όπως μάλλον την έχει στο μυαλό του. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση πάλι του αξίζουν, έστω και για εντελώς διαφορετικό λόγο, συγχαρητήρια: είναι τουλάχιστον συνεπής με τον εαυτό του. Το ψέμα του έχει γίνει δεύτερη (;) φύση και φτάνει μέχρι και την τελευταία του φράση. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η πορεία προς τις εκλογές φαίνεται ότι θα προσφέρει κι άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα ψέματα τα πλήρωσε πολύ ακριβά η Ελλάδα: παράσταση με πιο αιματηρό κόστος ουδέποτε έχει ανεβεί ποτέ σε αυτόν τον τόπο. Και πιθανότατα και σε κανέναν άλλο.