Οφείλω εξαρχής να ομολογήσω πως ο τίτλος του άρθρου του Μιχαήλ Πασχάλη είναι άκρως επιτυχημένος, καθώς το περιεχόμενο αποδεικνύει την παρερμηνεία και τη λανθασμένη κατανόηση του έργου μου. Ο Μ. Πασχάλης λανθάνει, οδηγώντας μοιραία σε ισοπεδωτικές γενικεύσεις, καθώς συγκρίνει δύο επιστημονικές μεν, αλλά επιστημονικά και νοηματικά ανόμοιες μελέτες, αντιπαραβάλλοντας μία φιλολογική (Μαρίας Ψάλτη, Η «Αισιοδοξία» ως αντεστραμμένη Ασκητική. Νίκος Καζαντζάκης – Κ.Γ. Καρυωτάκης, εκδόσεις Μικρή Αρκτος) και μία θεολογική μελέτη (Μαρίας Χατζηαποστόλου, Οταν ο Νίκος Καζαντζάκης συνάντησε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, εκδόσεις Αρμός).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή