Το να ανακαλύψεις ένα σπορ και να χαίρεσαι με τις επιτυχίες που έχουν σε αυτό οι έλληνες αθλητές δεν σημαίνει ότι το καταλαβαίνεις κιόλας. Το 1987 χιλιάδες Ελληνες κατέκλυσαν το ΣΕΦ για να δουν τον τελικό ανάμεσα στην Ελλάδα του Γκάλη και την πανίσχυρη Σοβιετική Ενωση. Το ματς κρίθηκε στην παράταση. Υπήρχαν κάποιοι χιλιάδες άνθρωποι που πανηγύριζαν για τις θρυλικές βολές του Αργύρη Καμπούρη – αρκετοί από αυτούς ρωτούσαν αν στο μπάσκετ υπάρχει και δεύτερο ημίχρονο παράτασης. Για καμιά δεκαετία όλοι πανηγύριζαν με τις επιτυχίες των αθλητών της Αρσης Βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έδειχνε η τηλεόραση – λίγοι γνώριζαν ότι αυτοί οι αθλητές έδιναν κι άλλους αγώνες, φυσικά μικρότερης σπουδαιότητας αλλά εξίσου δύσκολους. Ενας, δημοσιογράφος μάλιστα αλλά και εντελώς άσχετος, έγραψε πριν από δυο-τρία χρόνια ότι ο Πύρρος Δήμας αγωνιζόταν μόνο στους Ολυμπιακούς και μετά κρυβόταν. Χειρότερο και από την ασχετοσύνη του είναι ότι πολλοί τον πίστεψαν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή