Οταν ο τρόπος είναι η ουσία

Η προοπτική των ευρωεκλογών του 2019 και η διαφαινόμενη ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων έχει πυκνώσει τον διεθνή δημόσιο διάλογο για τον λαϊκισμό. Αντικείμενο είναι ο ακροδεξιός λαϊκισμός καθώς ο αριστερόστροφος αποτέλεσε ένα περιθωριακό φαινόμενο της Ελλάδας και της Ισπανίας όπου αμφότερα τα κόμματα που τον εξέφρασαν (ΣΥΡΙΖΑ, Podemos) βρίσκονται σε υποχώρηση και μετάλλαξη. Περισσότερο από τις θεωρητικές αναζητήσεις για το «τι είναι ο λαϊκισμός», ο διάλογος περιστράφηκε γύρω από πιο ουσιώδη ερωτήματα και αγωνίες. Πόσο κινδυνεύουν οι σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες από τους λαϊκιστές; Ποιες αιτίες εκτρέφουν τους λαϊκισμούς, πόσο συμβάλλει η οικονομική καχεξία και πόσο η γενικότερη πολιτισμική ανασφάλεια που προσωποποιείται στον υπαρκτό ή φανταστικό μετανάστη; Κατά πόσο η μετατόπιση της ατζέντας της ευρύτερης Αριστεράς και των φιλελεύθερων από τα ζητήματα της εργασίας, της ισότητας και του κοινωνικού κράτους στα αιτήματα των ποικίλων μειονοτήτων για αναγνώριση της διαφορετικότητάς τους (identity politics) ωφέλησε τελικά τη νέα λαϊκιστική Δεξιά τύπου Τραμπ;