Πρόσωπα του υποκόσμου που επιλέγουν τη χώρα μας για να λύσουν τις διαφορές τους, χούλιγκαν που μετατρέπουν ένα κολυμβητήριο όπου διεξάγεται ένας αγώνας πόλο γυναικών σε κολαστήριο απειλώντας τις ζωές ακόμη και μικρών παιδιών, άλλοι που επιτίθενται με δεκάδες μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα. Αλλά και μια πολιτεία που βρίσκεται σε εμφανή αδυναμία να αντιδράσει. Μια πολιτεία που δείχνει να έχει πέσει όμηρος της βίας δίνοντας την αίσθηση πως η χώρα βρίσκεται υπό διάλυση.

Είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση που μαρτυρά πως όσα συμβαίνουν δεν αφορούν το αστυνομικό δελτίο και μόνο. Η βία έχει εγκατασταθεί στην κοινωνία μας. Και όπου είναι η ριζωμένη βία δεν υπάρχει αίσθημα ασφάλειας, αλλά αίσθημα φόβου. Οπου είναι ριζωμένη η βία δεν υπάρχει ελευθερία και όπου δεν υπάρχει ελευθερία δεν υπάρχει δημοκρατία.

Υπάρχει από την άλλη πλευρά η διαπιστωμένη αδράνεια της κυβέρνησης. Η πολιτική ηγεσία των οργάνων της πολιτείας που είναι επιφορτισμένα με την τήρηση της τάξης εμφανίζεται ανίκανη να αντιδράσει. Λείπει το σχέδιο, η γνώση, η αποφασιστικότητα, η αντίληψη πως η βία μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολλούς τρόπους, αλλά πάντως όχι με λόγια του αέρα. Η χώρα μας όμως δεν μπορεί να μετατραπεί σε πεδίο μάχης για συμμορίες, χούλιγκαν και οπαδούς της καταστροφής. Η χώρα δεν μπορεί να ζει σε κατάσταση ομηρείας επειδή καθίσταται όμηρος της βίας η κυβέρνηση.