«Φάτε και πίνετε, άρχοντες, κι εγώ θα σας διηγούμαι»: έτσι αρχίζει ένα ριζίτικο τραγούδι της Κρήτης που στα χρόνια μας το αθανάτισε ο Ξυλούρης, σε επιμέλεια Μαρκόπουλου. Ενας στίχος που μας οδηγεί βαθιά μέσα στην ιστορική μνήμη και κυρίως στα πρώτα ποιητικά μας ριζώματα: στον Ομηρο, εκατοντάδες στίχοι και στα δύο έπη περιγράφουν τραπεζώματα και ποικίλα εδέσματα, γεύσεις, μυρωδιές, συνταγές και προϊόντα της ελληνικής γης, φυτικά και ζωικά που αποτελούν την πανάρχαια ελληνική μαγειρική κουλτούρα. Ο μεγάλος εθνολόγος Λεβί-Στρος είχε γράψει εξαίσιες σελίδες για τη μαγειρική των πρωτόγονων φυλών από τον βαθύ χρόνο και στηρίζει σοφές παρατηρήσεις του πάνω στον πολιτισμό του μαγειρεμένου κι όχι του ωμού φαγητού. Με λίγα λόγια η σημαντικότερη πολιτισμική δραστηριότητα του ανθρώπου και η αρχαιότερη είναι η τέχνη της μαγειρικής και η «φιλοσοφία» των γεύσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή