Ο Κουφοντίνας δεν βλέπει τον εαυτόν του σαν έναν δολοφόνο που πληρώνει για τα εγκλήματά του και δικαιούται μερικές άδειες για να ζήσει οικογενειακές στιγμές. Είναι πολύ μικροαστικά όλα αυτά για έναν γεννημένο επαναστάτη. Ακόμα και η άδεια είναι αποστολή. Ακόμα και η αίτηση αδείας που απορρίπτεται λόγω μη μετανοίας είναι καταξίωση. Αυτό που εμείς ονομάζουμε αμετανόητος σίριαλ κίλερ, στη γλώσσα του σημαίνει ασυμβίβαστος αγωνιστής για αυτό και η βουή που σηκώνεται όποτε ζητά άδεια εξόδου θεωρεί ότι αναζωογονεί τον μύθο του. Ξέρει ότι είναι θρύλος στα μυαλά μιας δράκας σαλεμένων και προσπαθεί απεγνωσμένα να ανταποκριθεί σε αυτόν ακριβώς τον ρόλο. Οι αιτήσεις αδείας του είναι συντροφικό σάλπισμα, οι έξοδοί του από τη φυλακή επαναστατική τελετουργία, οι δηλώσεις του επιτηδευμένα σιβυλλικές, οι βόλτες του στην πόλη μακάβρια συμβολικές. Γιατί ο τρομοκράτης νιώθει ζωτική ανάγκη να τον παρακολουθεί η κοινωνία – χωρίς αυτά τα στραμμένα πάνω του μάτια της δεν υπάρχει. Γιατί πριν από όλα ο τρομοκράτης είναι ένας επιδειξιομανής του θανάτου και ο επιδειξιομανής υπάρχει μόνο μέσα από τα μάτια των άλλων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή