«Πιο εύκολα έμπαινες στα ανάκτορα παρά στα μεγάλα ατελιέ»

Επίσκεψη στο σπίτι των αναμνήσεων. Μόνο αυτό αρκεί ώστε ο επισκέπτης της οικίας του Κώστα Καλυβιώτη, στην οδό Θόλου στην Πλάκα να περιγράψει σύντομα την εμπειρία αυτής της συνάντησης: πάνω στα έπιπλα, τις φωτογραφίες, τα κειμήλια, στα μικροαντικείμενα διακόσμησης εκλεκτού γούστου υπάρχει η αύρα της ζωής των ενοίκων και οικείων που συμπορεύτηκαν με έναν επιχειρηματικό μύθο της οδού Ερμού. Κλασική και ευγενική χειρονομία υποδοχής ο καφές σε σερβίτσιο πορσελάνης μαζί με σπιτικό γλυκό του κουταλιού. Παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες με την υπογραφή του Τάκη Τλούπα σε κοιτάζουν μέσα από την κορνίζα τους: μια παρέα παιδιών, μαζί τους ένας έφηβος, πάνω σε μία βουνοκορφή χαμογελάνε στον φακό και πίσω τους τα αιώνια χιόνια του Ολύμπου. Στον τοίχο χαρακτικά με το γνώριμο ύφος του Τάσσου. Στην τραπεζαρία, μία ακόμη ένδειξη αυθόρμητης χειρονομίας «καλής γειτονίας»: σύγχρονα τεύχη από ελληνικά γυναικεία περιοδικά μόδας είναι τοποθετημένα δίπλα σε έναν τόμο από το αρχείο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη με χάρτες και πίνακες αναφοράς στα οποία ο Δοξιάδης περιέγραφε αναλυτικά την εικόνα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Πάνω στο σώμα του κυρίου Καλυβιώτη υπάρχει η γραμμή της θέλησης που τον συνδέει με το παρόν. Στα 98 του πλησιάζει να συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής… «Εμαθα να κολυμπάω όταν ήμουν εξορία έξι χρόνια στον Αϊ-Στράτη. Ξέρετε ποιος είμαι πρώτα από όλα; Γυρίστε να κοιτάξετε εκεί… Είναι η μάνα μου αυτή και δίπλα της ο Κατράκης. Ήμασταν μαζί εξορίες, φυλακές… Εχω μια πλούσια ζωή… Τέλος πάντων. Για να μπούμε στο θέμα , ήρθα στην Αθήνα το 1956 από την εξορία. Δέκα χρόνια πριν, το 1946, είχα γνωρίσει τον Τάσσο τον χαράκτη. Το ’48 βγήκα από τις φυλακές Αβέρωφ. Δύσκολα χρόνια… Ξέρω καλά την ιστορία της Ερμού, κυρία μου. Ολους τους εμπόρους της Ελλάδος. Εχετε διαβάσει το βιβλίο που έβγαλε το Μουσείο Μπενάκη για εμένα; Είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνω σε αστική εφημερίδα».