Ο Πρωθυπουργός το έσκασε το παραμύθι. Μιλώντας στο «Μπούλμαν σόου» συνεχάρη τον εαυτό του για τις Πρέσπες, επαίνεσε το Ποτάμι και τον Θεοχαρόπουλο που ανιδιοτελώς τον βοήθησαν και πρόσθεσε:

«Κάποιοι δεν τόλμησαν να διακινδυνεύσουν πολύ μικρότερο κόστος κι ας αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί».

Υποθέτω εννοούσε το ΚΙΝΑΛ. Παραπονιέται δηλαδή επειδή δεν υπήρξαν κι άλλοι πρόθυμοι «προοδευτικοί» να μοιραστούν την κατακραυγή μαζί του. Πράγμα που σημαίνει πως κατά τον Πρωθυπουργό ο «προοδευτικός» είναι περίπου συνώνυμο του κορόιδου.

Πρόκειται ασφαλώς για ιδιότυπη αντίληψη της πολιτικής.

Κατηγόρησε τη Γεννηματά, ακόμη και τον («φίλο μου», όπως είπε) Θεοδωράκη, για «έλλειψη αυτοπεποίθησης» επειδή «θα ήταν πολύ πιο πλατιά η σημερινή συνάντηση» αν είχαν προσέλθει.

Δεν θέλω να τον στενοχωρήσω, αλλά δεν νομίζω οτι είναι θέμα αυτοπεποίθησης, ούτε τους σκότιζε το πλάτος.

Είναι ότι δεν ήθελαν να κουβεντιάσουν μαζί του.

Τόσο απλό. Τόσο λογικό.

Ευτυχώς  Ή δυστυχώς η πολιτική δεν είναι ένα είδος καφενείου όπου όλοι οι θαμώνες συζητούν με όλους για τα πάντα. Στην πολιτική, ο καθένας επιλέγει τους συνομιλητές του και με εκείνους διαλέγεται. Τελεία.

Αλλά φοβάμαι ότι αυτό ακριβώς είναι που ενοχλεί τον Τσίπρα και τους φίλους του: ότι δεν τους αποδέχονται ως συνομιλητές.

Το επιχείρημά του για τις Πρέσπες είναι χαρακτηριστικό. Νομίζει ότι οι άλλοι φοβήθηκαν το κόστος και του φόρτωσαν τον μουντζούρη. Ενώ η απλή αλήθεια είναι ότι διαφωνούσαν.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο ιστορικές παρατάξεις της χώρας γύρισαν την πλάτη τους σε μια αμφιλεγόμενη συμφωνία. Καταφανώς το υπαγόρευσαν τα πατριωτικά ανακλαστικά τους.

Τα οποία δεν μοιράζονται, τουλάχιστον στην ίδια ένταση ή στον ίδιο βαθμό, οι οπαδοί της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» και άλλων χαρούμενων αποχρώσεων.

Να θυμίσω πως έως πρόσφατα η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ονομαστούν τα Σκόπια «Μακεδονία» να τελειώνουμε.

Προσέξτε. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι είναι προδότες ή κάτι τέτοιο.

Λέω απλώς ότι επιδεικνύουν μειωμένη ευαισθησία για το εθνικό αφήγημα (το οποίο κατά κανόνα αμφισβητούν ή υποβαθμίζουν) και τον πατριωτικό παράγοντα (στον οποίο συνήθως αναφέρονται απαξιωτικά).

Ο Κοτζιάς έλεγε για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας ότι «δεν πρέπει να φαίνεσαι μοναχοφάης». Αρα όλα μοιράζονται.

Οι δε βουλευτές Καραγιαννίδης και Δουζίνας πρότειναν να αναζητήσουμε «έναν έντιμο συμβιβασμό με την Τουρκία» στο Αιγαίο, «όπως έγινε με τις Πρέσπες».    

Αυτά πιστεύουν κι έτσι σκέφτονται στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οτι όλα λύνονται «λίγο πάνω, λίγο κάτω», διότι τελικά το εθνικό δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να εμποδίζει τη λύση.

Τι να κουβεντιάσεις μετά;