Από τη Χιροσίμα ώς τη Θεσσαλονίκη

Το κενό της αρχιτεκτονικής ήταν η πρώτη του γνωριμία με το επάγγελμα για το οποίο φέτος διακρίνεται με το Βραβείο Πρίτσκερ. Ο Αράτα Ισοζάκι, γεννημένος στην πόλη Οϊτα στο νησί Κιούσου το 1931, ήταν 14 ετών όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα. Οπως ο ίδιος σημειώνει στο βιογραφικό του, «όταν ήμουν αρκετά μεγάλος για να έχω μια πρώτη αντίληψη για τον κόσμο, η γενέτειρά μου είχε ολοσχερώς καταστραφεί. Ετσι μεγάλωσα στο σημείο μηδέν. Ολα ήταν ερειπωμένα και δεν υπήρχαν αρχιτεκτονικά κτίρια. Ούτε καν πόλη. Ημουν περικυκλωμένος μόνο από στρατώνες και καταφύγια. Η πρώτη μου εμπειρία από την επίδραση της αρχιτεκτονικής ήταν η απουσία της και ξεκίνησα να σκέφτομαι πώς οι άνθρωποι γύρω μου θα μπορούσαν να ξαναχτίσουν τα σπίτια και τις πόλεις τους». Ο νικητής του 46ου βραβείου Πρίτσκερ ανέπτυξε τις σκέψεις του κατασκευάζοντας. Η αρχιτεκτονική του θεωρία βασίζεται στο ότι  τα κτίρια δεν είναι κουφάρια, αλλά συμβάντα που αντανακλούν το ιστορικό και το κοινωνικό τους πλαίσιο. Δεν πρέπει μάλιστα να προσδιορίζονται από την «αιώνια υλικότητά τους», αλλά να προκαλούν ευχαρίστηση στις αισθήσεις των χρηστών όταν οι τελευταίοι περνούν μέσα ή κινούνται γύρω από αυτά.