Ηταν πριν από λίγες ημέρες όταν υπουργός της κυβέρνησης, ειδικός υποτίθεται περί τα δημοσκοπικά, προέβλεψε την εκλογική εξαφάνιση της Κεντροαριστεράς. Το θέμα όμως δεν είναι πως ο υπουργός θα διαψευστεί στις κάλπες, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Είναι πως υπενθύμισε ότι η δημιουργία του προοδευτικού μετώπου που ευαγγελίζεται το κυβερνών κόμμα δεν γίνεται με όρους ιδεολογικής σύγκλισης, αλλά ψηφοθηρικού πλιάτσικου. Υπενθυμίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να συνεργαστεί, αλλά να λεηλατήσει. Και γι’ αυτό αποτυγχάνει παταγωδώς.

Το θέμα είναι επίσης πως το πάθημα δεν γίνεται μάθημα: ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να εκμεταλλευτεί πολιτικά συνέντευξη επιφανούς συνταγματολόγου, ο οποίος έχει μακρά σχέση με την Κεντροαριστερά, για να υπονοήσει πως έχει δελεαστεί από την προοπτική της μίας ή της άλλης θέσης. Η κατηγορηματική διάψευση από τον ίδιο τον καθηγητή Αλιβιζάτο απέδειξε για ακόμη μια φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει την Κεντροαριστερά με τον λάθος τρόπο. Και επιβεβαιώνει τον κανόνα: κανένα, μα κανένα στέλεχος της Κεντροαριστεράς του διαμετρήματος που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανταποκριθεί στο δόλιο κάλεσμά του. Η περίφημη «απεύθυνση» εξακολουθεί να πέφτει στο κενό.

Η Κεντροαριστερά δεν μπορεί, από αυτήν την άποψη και μόνο, παρά να ευγνωμονεί τη συριζαϊκή Αριστερά. Η στρατηγική της άλωσης έφερε συσπείρωση. Η επιχείρηση διάσπασης ένωσε. Απέναντι στο πλιάτσικο έκλεισαν πόρτες και παράθυρα. Αλλά έκλεισαν και επειδή κυρίαρχη ιδεολογικά δύναμη του προοδευτικού χώρου θα είναι πάντα η δημοκρατική παράταξη.