Σε τούτη τη ζωή υπάρχουν και πράγματα που είναι επώδυνα, αλλά δεν είναι τραυματισμοί. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κατεβατό. Για παράδειγμα ένας χωρισμός. Πονάει, αλλά δεν υπάρχει τραύμα, αιμορραγία, κόψιμο… Κάπως έτσι είναι και η ύπουλη και επώδυνη κράμπα. Στους δρομείς εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του τρεξίματος ή ακόμα και ώρες ύστερα από αυτό. Οι μύες που θα πάθουν κράμπα είναι και αυτοί που τραβάνε τα ζόρια όταν εσύ τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Δηλαδή γαστροκνήμιο, τετρακέφαλοι, οπίσθιοι μηριαίοι, ακόμα και οι κοιλιακοί. Ξαφνικά ενώ όλα δείχνουν πως όλα είναι καλά, αρχίζει ένα σφίξιμο να το πω; Κάψιμο ίσως; Ακόμα και παραμόρφωση του μυός που παθαίνει κράμπα. Κόκαλο εκείνη την ώρα ο δρομέας. Σχεδόν δεν μπορεί να κάνει βήμα από τον πόνο. Και καλά όλα αυτά τα τρομερά να συμβαίνουν την ώρα της προπόνησης. Αν όμως συμβούν σ’ έναν αγώνα; Εχω δει μαραθωνοδρόμους να σταματάνε από τον πόνο και να δίνουν μάχη για να τερματίσουν έστω και κουτσαίνοντας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή