Από το πάγωμα της εκταμίευσης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από το Eurogroup τεκμαίρεται πως κανένας, πλην της κυβέρνησης, δεν παρακολουθεί το κυβερνητικό αφήγημα περί επιστροφής στην κανονικότητα. Αποδεικνύεται ακόμη πως η χώρα και η οικονομία της παραμένουν δέσμιες της δυσπιστίας των δανειστών και πως ο Πρωθυπουργός, παρά την προθυμία που του καταλογίζει η αντιπολίτευση, δεν έχει καταφέρει στο ελάχιστο να αποκαταστήσει την αξιοπιστία για την απώλεια της οποίας έχει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη και ο ίδιος.

Η απόφαση του Eurogroup μόνο αρνητικούς συνειρμούς μπορεί να προκαλέσει στις αγορές, σε μια στιγμή που η χώρα τεστάρει τις αντοχές της στον δανεισμό. Αλλά αντοχές δεν αποκτά μια οικονομία με θριαμβολογίες και ψευδαισθήσεις, όπως έχει αποδειχθεί με τον πλέον τραγικό τρόπο κατά το πρόσφατο παρελθόν. Θα ήταν αυτοχειρία να παραδοθεί η χώρα στις ίδιες θριαμβολογίες και τις ίδιες ψευδαισθήσεις ή, ακόμη χειρότερα, να παρακολουθεί ανήμπορη και αμέτοχη τις θριαμβολογίες και τις ψευδαισθήσεις της κυβέρνησής της.

Η χώρα παραμένει οικονομικά ευάλωτη, εκτεθειμένη στο ασταθές περιβάλλον, δέσμια μιας επιτήρησης που έχει χαρακτηριστικά επιτροπείας. Οποιος αρνείται αυτήν την πραγματικότητα, αρνείται την προσπάθεια που έχουν καταβάλει οι έλληνες πολίτες και την τεράστια απόσταση που πρέπει να διανυθεί ακόμη. Πρώτη η κυβέρνηση θα έπρεπε το έχει αντιληφθεί, πρώτη θα έπρεπε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Δυστυχώς αντιδρά πάντα με τον ίδιο τρόπο. Και καταδικάζει τη χώρα στον πάτο.