Πρότυπα

Οι εκπαιδευτικοί έχουμε μέσα από τη δουλειά μας εμπεδώσει την αρχή ότι τα πρότυπα συμπεριφοράς και πράξης είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία μας στη διαμόρφωση των μαθητών μας. Οι νέοι πείθονται να ενστερνιστούν, να μιμηθούν, συμπεριφορές και τρόπους κυρίως με το παράδειγμα πράξης. Οι ακατάσχετες συμβουλές, ο καλλωπισμένος βερμπαλισμός συνήθως τους αφήνουν αδιάφορους, τους κουράζουν, τις περισσότερες φορές τους ενοχλούν ως επιβολή. Δυστυχώς για δεκαετίες τα πρότυπα στη χώρα μας απέχουν πολύ από το να είναι αυτά που η κοινωνία έχει ανάγκη για την πρόοδό της. Στη σύγχρονη Ελλάδα το πρότυπο του καταφερτζή δίχως προσπάθεια, του βολεψάκια, του καπάτσου που πιάνει πουλιά στο αέρα είναι αυτό που έχει μακράν επικρατήσει στη συνείδηση των περισσοτέρων. Το πρότυπο του σκληρά εργαζομένου, του φιλαλήθη, του ειλικρινούς, του εντίμου έχει λανθασμένα συνδυαστεί με τον χαμένο, το κορόιδο, τον αποτυχημένο, τον looser ελληνιστί. Μεγάλη ευθύνη γι’ αυτή την παραμόρφωση στα κοινωνικά μας πρότυπα έχουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι δημοσιολογούντες. Μια από τις πιο, κατά τη γνώμη μου, βαθιές ζημιές στην κοινωνική μας συνείδηση είναι η καταξίωση της καπατσοσύνης ανεξάρτητα από τα μέσα που μετέρχονται οι εκάστοτε καπάτσοι. Αυτή η άρρωστη ρήση, κυρίως της Αριστεράς, ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η ζημιά που κάνει αυτή η ρήση είναι πολλαπλάσια σε μια χρεοκοπημένη, απελπισμένη κοινωνία που εκ των οριακών της συνθηκών η επιβίωση αποτελεί τον κύριο στόχο της και κατά συνέπεια η αποδοχή οποιωνδήποτε μέσων και συμπεριφορών είναι πιο εύκολη.