Από την πρώτη κιόλας φορά που η Ελλάδα είχε στείλει ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο μέχρι και σήμερα, μία ακλόνητη πεποίθηση κυριαρχεί σχετικά με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: ότι πρόκειται για το καλύτερο «παρκάρισμα» φίλων και συνεργατών των κομματικών ηγεσιών που μπορεί να φανταστεί κανείς. Η κοινή γνώμη το αντιμετωπίζει ως ένα χώρο που προσφέρει εξωπραγματικά υψηλές αμοιβές, ταξίδια και ωραία ζωή και, κυρίως, εξασφαλισμένα διαμιάς επί αρκετά χρόνια. Δεκαετίες πέρασαν, όμως η κυρίαρχη αυτή εικόνα ουδέποτε μέχρι σήμερα μεταβλήθηκε, αδίκως σε ένα βαθμό. Και συνοδεύεται άρρηκτα από μίαν άλλη: ότι πρόκειται για ένα σώμα που, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, ουδείς κατανοεί ακριβώς ούτε τι κάνει, ούτε ποια είναι η πραγματική του εξουσία και η θεσμική του σημασία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή