Αναζητώντας απεγνωσμένα τον σεξισμό

Ενα σκίτσο από το παλιό αναγνωστικό της Α’ Δημοτικού, εκείνο με τη «Λόλα, να ένα μήλο», πυροδοτεί τη νοσταλγία. Τουλάχιστον σε εμάς που το ξεφυλλίσαμε στα θρανία μας. Και ειδικά όταν ξεπροβάλλει μέσα στον φωτογραφικό αχταρμά του Διαδικτύου. Ετσι ξεπρόβαλε και στην οθόνη μου το σκίτσο με την οικογένεια (Λόλα, Αννα, Μίμης, μπαμπάς, μαμά, γιαγιά) που κάθεται στο τραπέζι για φαγητό.  «Πάτησα» κι εγώ να δω το κείμενο που το συνόδευε περιμένοντας να διαβάσω για τη «Βασδέκη που τραγουδά και τον Γκίκα που χοροπηδά». Και έπεσα πάνω σε ένα οργισμένο μανιφέστο εναντίον του σεξισμού. Χαστουκίστηκα. Το ξαναδιάβασα. Δεν έκανα λάθος. Κατήγγειλλε σεξιστικά στερεότυπα που διαφθείρουν παιδικές συνειδήσεις. Διότι ο μπαμπάς καθόταν ενώ η μαμά σέρβιρε τα ψάρια όρθια. Και να αποκάτω οι επευφημίες, τα λάικς, οι καρδούλες και τα «Πέστα!».