Ενα από τα πλέον ανθελληνικά εγκλήματα που έκανε ο γλωσσικός (ηλίθιος!) διχασμός σ’ αυτόν τον τόπο ήταν η υποβάθμιση και η κατασυκοφάντηση των έργων της λογοτεχνίας που γράφτηκαν στην καθαρεύουσα του 19ου κυρίως αιώνα. Επρεπε στα χρόνια μας λόγιοι και κριτικοί να σκύψουν πάνω από αυτά και να πληροφορήσουν μια γενιά αναγνωστών (συχνά φανατικών) που τα αγνοούσαν. Αν είχαν διασωθεί ορισμένα έργα του Ροΐδη (κυρίως «Η πάπισσα Ιωάννα»), του Βιζυηνού και κυρίως του Παπαδιαμάντη (και όχι βέβαια σε διάδοση πλατιά κυρίως μέσω της εκπαίδευσης) είναι γιατί αυτοί οι συγγραφείς ξεπερνούσαν τα μέτρα της εποχής τους και είναι πράγματι πεζογραφικά αριστουργήματα. Σήμερα όμως θα σταθώ σε μια εκπαιδευτική εγκληματική παράλειψη. Τον πνευματικό πράγματι γίγαντα Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή