Το Μεξικό χωρίς τα κλισέ του

Το Μεξικό έχει την ατυχία να νιώθει στον σβέρκο του την ανάσα του Θεού, δηλαδή των ΗΠΑ: από εκεί αρχίζει η «πίσω αυλή» της αμερικανικής ηγεμονίας και φτάνει ώς το νοτιότερο άκρο της ηπείρου, στη Γη του Πυρός. Από τα τέλη του 18^ου αιώνα, οπότε η ισπανική κυριαρχία, κληρονομιά των κονκισταδόρων, ανατράπηκε με παρεμβάσεις της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Αγγλίας, τα απελευθερωτικά κινήματα, οι προσπάθειες δημιουργίας συμπολιτειών, οι πόλεμοι μεταξύ ομόγλωσσων και ομόθρησκων λαών, οι ανθρωπιστικές και σοσιαλίζουσες εξάρσεις, δεν έπαψαν να συντηρούν μια πολύπλοκη πολιτική και κοινωνική αστάθεια σε όλον τον «Νότο» (Sur), αφορμή για χειραγωγήσεις, που η ακμάζουσα δύναμη των ΗΠΑ μονοπώλησε κατά σύστημα και με ένα είδος πολιτικής τυφλότητας και άτσαλου μακιαβελισμού. Αυτές οι χειραγωγήσεις, απροκάλυπτες όσο και προκλητικές, γέννησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ώς τις μέρες μας, δικτατορίες παραδειγματικής αγριότητας, η οποία, στο μέτρο όπου αποκαλύπτεται, δεν υστερεί σε «τελικές λύσεις» και γενοκτονίες.