Ελλάς, Ελλήνων

Με συγχωρείτε για την ενόχληση, αλλά μαύρες σκέψεις με τριβελίζουν και τρομακτικά πράγματα διασχίζουν το μυαλό μου. Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη, όπως ακόμα κι ένας δολοφονημένος θα έπρεπε να τσακιστεί, να σηκωθεί και να ζητήσει συγγνώμη από τον ευεργέτη δολοφόνο του. Που τον καθάρισε στην ψύχρα και τον απάλλαξε από το βάρος της αβάσταχτης ελαφρότητας, της αφόρητης ζήσης του, από τη ματαιότητα του μάταιου κόσμου τούτου (εις μνήμην Ντέσμον Τούτου). Εχουμε διαβάσει πολλούς πίνακες τελευταία, από οργανισμούς και στατιστικές υπηρεσίες, με μετρήσεις αποδόσεων σε κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά και όλα τα λοιπά ζητήματα που αφορούν στη διακυβέρνηση και στη λειτουργία των θεσμών, με την ανάλογη κατάταξη-βαθμολογία για όλες τις χώρες. Και όχι τις ευρωπαϊκές μόνο. Δεύτερη στον λαϊκισμό στην Ευρώπη, μετά την Ουγγαρία νομίζω, η χώρα μας, με αργυρό επίσης μετάλλιο για τον ηγέτη μας και παγκοσμίως, στο ίδιο άθλημα. Το χρυσό μάς το έφαγε ο Μαδούρο. Η Ελλάδα είναι επίσης δεύτερη, σταθερά, στη διαπλοκή και χωρίς να μπορούν να μας απειλήσουν οι αποκάτω χώρες. Τρώνε τη σκόνη μας. Προτελευταία είναι η ηρωική Ελλάς στην Παιδεία και δεν θυμάμαι καν ποια είναι τελευταία, άσε που μπορεί και να μας έχει καβαλήσει αυτή από τότε που είδαμε τους σχετικούς πίνακες, και να καμαρώνουμε μόνοι πρώτοι, απ’ το τέλος. Εμείς οι λαμπεροί, γοητευτικοί και πανέξυπνοι τύποι, που έχουμε διδάξει στην ανθρωπότητα τα πάντα, έχουμε δώσει τα φώτα μας για όλα, έχουμε κάνει όλες τις μεγάλες εφευρέσεις και ανακαλύψεις πολύ πριν απ’ αυτούς γι’ αυτούς. Κι ακόμα να μας ξοφλήσουν τα δίδακτρα.