Η Τέχνη στα χρόνια του φαίνεσθαι

Δεν ξέρω σε ποιον φωτεινό εγκέφαλο φύτρωσε για πρώτη φορά η ιδέα των κούφιων βιβλίων, αλλά και δεν διατηρώ την παραμικρή αμφιβολία πως, έτσι κι έσπευσε να κατοχυρώσει την πατέντα, θα κολύμπησε εφεξής στο χρυσάφι. Μπορεί βέβαια να μην ήταν τόσο διορατικός ή σβέλτος, η ιδέα του να διέρρευσε από δικές του ακριτομυθίες σε άλλους ατσίδες κι εκείνοι να καρπώθηκαν τα κέρδη από τη θεϊκή του έμπνευση. Η ιδέα αυτή καθαυτήν πάλι μπορεί να προέκυψε από μια προγενέστερη μήτρα παρεμφερών ιδεών, όπως τα κούφια σκηνικά της Τσινετσιτά ή οι κούφιες βαλίτσες στα μυθιστορήματα κατασκοπείας. Anyway. Οποια και αν ήταν η καταγωγή της, η ιδέα των κούφιων βιβλίων έλυσε το χρόνιο πρόβλημα αναρίθμητων νεόπλουτων με φθηνό και χρηστικό τρόπο: πώς κατορθώνεις να γεμίσεις μια αχανή βιβλιοθήκη με σπουδαίους τίτλους χωρίς ταυτόχρονα να ξηλώσεις την τσέπη σου;