Ολα ίδια, όλα απολύτως διαφορετικά

Περισσότερο ίσως και από τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, αυτό που συζητήθηκε στην Ευρώπη αυτή την εβδομάδα είναι η επιστροφή του Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης – για κάποιους ήταν έκπληξη, για κάποιους κάτι εντελώς προβλέψιμο. Η Ρεάλ δεν είναι ομάδα που συνηθίζει να κάνει προτάσεις επιστροφής σε προπονητές. Το έχει κάνει μια φορά με τον Ιταλό Φάμπιο Καπέλο και το αποτέλεσμα δεν ήταν το καλύτερο. Πριν ζητήσει από τον Ζιντάν να επιστρέψει, κυκλοφορούσε ως είδηση η πιθανότητα της επιστροφής του Ζοζέ Μουρίνιο στη Μαδρίτη. Ο λόγος που οι παράγοντες της ισπανικής ομάδας έψαχναν μια δοκιμασμένη λύση έχει να κάνει φυσικά με την ταλαιπωρία που η ομάδα πέρασε φέτος. Οταν μια ομάδα (και μάλιστα τόσο μεγάλη…) μένει νωρίς εκτός στόχων και γνωρίζει και ήττες, που δημιουργούν μια αίσθηση διάλυσης, οι παράγοντές της ψάχνουν πάντα τον τρόπο να πείσουν τους οπαδούς ότι έχουν τη συνταγή της επιστροφής στις επιτυχίες. Ο ευκολότερος τρόπος να δημιουργηθεί μια τέτοια εντύπωση είναι η επιστροφή κάποιου προπονητή του οποίου η παρουσία έχει συνδυαστεί με καλά αποτελέσματα. Η λύση μοιάζει σίγουρη. Αλλά σπανίως φέρνει αποτελέσματα.