Σκηνή πρώτη. Ελλάδα, 1965. Μια βαλκανική χώρα που προσελκύει τουρίστες ως «εξωτικός» προορισμός. Τότε, ένας 19χρονος από την Πάτρα, γιος αστικής οικογένειας – ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός δικαστής -, ξεκινάει για σπουδές στις ΗΠΑ. Με δύο βαλίτσες (μία με τα ρούχα του, μία με βιβλία και ενθυμήματα) και όνειρο να σπουδάσει Εγκληματολογία. Ενα «επαρχιωτάκι» στη Νέα Υόρκη, που αντιμετωπίζει προβλήματα προσαρμογής και κλαίει κάθε βράδυ στον ξενώνα της χριστιανικής ΜΚΟ όπου έμενε τον πρώτο καιρό. Τον λένε Κώστα Σπηλιάδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή