Επαρση και ανασφάλεια

Πολεμική ρητορική υιοθετεί ο πρόεδρος της Τουρκίας συνεπικουρούμενος από τον ακραίο αρχηγό των Γκρίζων Λύκων. Γνώριμο το σκηνικό των προεκλογικών αναμετρήσεων στην Τουρκία όπου άπαντες επιδίδονται σε κυνήγι απίστων που… επιβουλεύονται τη «Μεγάλη Τουρκία». Το έγκλημα στη Νέα Ζηλανδία έδωσε την ευκαιρία στον κ. Ερντογάν να θυμηθεί τα λόγια του εταίρου του κ. Μπαχτσελί, να στραφεί ξανά ενάντια στη «μωρά Δύση» και να δείξει για πολλοστή φορά την Ελλάδα θυμίζοντας τον πνιγμό των Ελλήνων στα νερά της Σμύρνης. Νωπό το φαινόμενο της προεκλογικής παραπλάνησης των ψηφοφόρων με αναφορές σε εθνικούς κινδύνους και μάγισσες προκειμένου να διατηρηθεί ψηλά η προτίμησή τους σε κομματικούς σχηματισμούς που, μην έχοντας αρχές άλλες από εκείνες του εθνικισμού, καπηλεύονται τον τουρκικό «πατριωτισμό». Ετσι, από την ασιατική Αγκυρα, ο τούρκος πολέμαρχος χαμηλώνει το επίπεδο και επιδιώκει κέρδη δείχνοντας εχθρικούς ανεμόμυλους στην άλλη μεριά του Αιγαίου. Συνεπαρμένος από τη μεγάλη ιδέα της κραταιάς τουρκικής περιφερειακής δύναμης, απευθύνεται στα κατώτερα αισθήματα του λαού του σπρώχνοντας, μέρα με τη μέρα, τη χώρα του μακριά από οποιαδήποτε προσέγγιση ουσίας με τον δυτικό κόσμο. Είχε σοβαρές πιθανότητες να συνεχίσει τα θετικά βήματα που είχε ξεκινήσει πριν από χρόνια, όμως η μέθη του εικαζόμενου μεγαλείου της χώρας του και του ίδιου προκάλεσε πολλούς και έκλεισε, μία προς μία, τις πόρτες ακόμα και των πιο θερμών υποστηρικτών του. Και στη θολή αυτή ατμόσφαιρα, ο τούρκος πρόεδρος ξεχνά ότι, ακόμα και τώρα, η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ο μόνος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας του. Πιστεύει ότι εμπνέει δέος σε μια μικρότερη χώρα. Ξέρει όμως καλά ότι στα δυτικά σύνορά του καμία άλλη χώρα δεν συνεχίζει να αντιμετωπίζει με θετική ματιά τη διατήρηση λειτουργικών δεσμών της δικής του με τη Δύση γενικότερα και με την Ευρώπη ειδικότερα. Οπως ξεχνά επίσης ότι αυτή η γειτονική του χώρα διαθέτει μια πολύ σοβαρή και εξαιρετικά αποτρεπτική ισχύ που καλά θα κάνει να την υπολογίζει.