Πριν από λίγες ημέρες επαγγελματικοί λόγοι με έφεραν στο Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Θεσσαλονίκης. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου για ενδεχομένως πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Στις λίγες γραμμές που ακολουθούν θα προσπαθήσω να καταγράψω τις εντυπώσεις μου από αυτή τη νευραλγική υπηρεσία ασύλου, όχι στο πλαίσιο μιας πολιτικής παρέμβασής μου, αλλά για να μοιραστώ με τους αναγνώστες τα ισχυρά συναισθήματα που ένιωσα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή