Μαρία Φιλοπούλου

Νομίζω ότι είμαι απ’ αυτούς που ονειρεύονται κυρίως με ανοιχτά μάτια, χωρίς ενοχές. Από το πρωί, στη διαδρομή από το σπίτι μου στην Κηφισιά στο εργαστήριό μου στο Καβούρι, παρατηρώ τον ουρανό, τα σύννεφα, τις αντιθέσεις, τον ανοιχτό ορίζοντα και μαγεύομαι από το φως – χάνομαι μέσα σ’ αυτό, ονειρεύομαι. Φτάνω στη θάλασσα χωρίς να το καταλάβω, όσο γρήγορα είναι τα όνειρα. Παρατηρώ το νερό, τα χρώματα, το φως, αν είναι φουρτουνιασμένη ή όχι, διαυγής και μετά μπαίνω στο εργαστήριο όπου ανοίγεται ένας άλλος κόσμος ονείρου.