Το παγκόσμιο ρεκόρ θράσους

Από τον Νικ Καλάθη μέχρι τον Μάικ Τζέιμς και από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα μέχρι την ΚΑΕ Ολυμπιακός όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για τον Θανάση Γιαννακόπουλο, που έφυγε χθες από τη ζωή. Οχι τυχαία. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε παντού φίλους, διότι ανήκε στο σπάνιο είδος των παραγόντων που ενδιαφέρονταν εκτός από την ομάδα τους και για τη δημόσια εικόνα τους. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήθελε να τον σέβονται κι αυτό το κέρδισε και ως άνθρωπος, αλλά και ως παράγοντας. Ανήκε επίσης στην κατηγορία των μεγάλων Παναθηναϊκών που δεν εξαφανίστηκαν από τα επίσημα του ΟΑΚΑ ή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όταν για την ποδοσφαιρική ομάδα ήρθαν τα δύσκολα. Ως καλός Παναθηναϊκός ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήθελε να είναι κοντά σε όλα τα τμήματα και να το δείχνει. Για αυτό και όλοι τελευταία τον αναζητούσαν στα επίσημα του ΠΑΟ: όποιος ήξερε τη μάχη που έδωσε τους τελευταίους μήνες, σου εξηγούσε την απουσία του και μοιραζόταν μαζί σου μια στεναχώρια. Μόνο σε αυτό το τελευταίο διάστημα της ζωής του, στον χρόνο δηλαδή που έδωσε τη μάχη του, ο κύριος Θανάσης προκάλεσε αγωνία και πόνο στους φίλους του. Ολα τα προηγούμενα χρόνια κάθε αναφορά σε αυτόν ήταν αφορμή για ωραίες ιστορίες μιας γλυκιάς οπαδικής τρέλας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα…