Η σκηνή δεν χάνεται. Ο φακός ζουμάρει στο πρόσωπο, στο περίλυπο ύφος, στο βλέμμα στο κενό: «Αφέθηκα στη φαντασίωση ότι δεν μπορεί, είναι 42 χρόνων άνθρωπος, δεν θα θέλει να περπατάει στους δρόμους της Αθήνας για 30, 40, 50 χρόνια με αστυνομική συνοδεία» ακούγεται η φωνή να λέει. Από τη σκηνή δεν έχει νόημα να κρατήσει κανείς την εικόνα που περιγράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης για τον Αλέξη Τσίπρα. Εχει νόημα όμως να σταθεί κανείς στον τρόπο με τον οποίο σκηνοθετεί ο ίδιος ο Βαρουφάκης τον εαυτό του. Να ρίξει μια ματιά στην ταινία όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος κάθε φορά που εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης και της οποίας η ταινία του Γαβρά δεν δείχνει παρά μια λεπτομέρεια, μια ταινία δύο ωρών μέσα στην ταινία που ο Βαρουφάκης έχει αποφασίσει να σκηνοθετεί επί δεκαετίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή