Το σκορ είναι μηδέν

Ενας ακόμα ποδοσφαιρικός αγώνας δεν τελείωσε ομαλά. Η  εισβολή οπαδών στο γήπεδο, τα επεισόδια στον περιβάλλοντα χώρο του OAKA και η ρίψη δακρυγόνων και χημικών οδήγησαν το παιχνίδι  Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού σε διακοπή. Ετσι, για πολλοστή φορά,  επιβεβαιώθηκε ότι ενώ το ποδόσφαιρο στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό γεγονός, στην Ελλάδα δεν ισχύει με  κανέναν τρόπο κάτι τέτοιο. Η εγχώρια εκδοχή του ποδοσφαίρου είναι μια μορφή παρωδίας του. Πέρα από όλα τα άλλα όμως που το συνθέτουν, όπως το ελάχιστα ελκυστικό του θέαμα και τους ελάχιστους θεατές στα γήπεδα, την οικονομική του δυσπραγία και την περίεργη εν γένει χρηματοδότησή  του, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καχυποψίας και τον εξωφρενικό Τύπο, το εγχώριο ποδόσφαιρο είναι ένα πεδίο όπου εκδηλώνονται με εντυπωσιακή συχνότητα διάφορες και ποικίλες παραβατικές συμπεριφορές. Είναι το πεδίο  μιας άγριας, ακραίας και ατιμώρητης διαρκούς χουλιγκανικής βίας, η οποία  έχει εγκατασταθεί σαν καρκίνωμα στο σώμα του. Συχνά πολλές από αυτές τις βίαιες συμπεριφορές εκδηλώνονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί όμως οι σχετικοί κρατικοί ή μη μηχανισμοί επεμβαίνουν αμέσως, εφαρμόζουν αμερόληπτα και με ακρίβεια τους κανόνες, τιμωρούν αυστηρά  και αντικειμενικά. Ετσι η αξιοπιστία του οργανωμένου με τέτοιον τρόπο ποδοσφαίρου παραμένει υψηλή και επιτελούνται πλήρως οι ψυχαγωγικές, ιδεολογικές, ταυτοτικές και οικονομικές λειτουργίες του. Εδώ δυστυχώς η  βία στο ποδόσφαιρο είναι πλέον η κανονικότητά του. Η σωματική βία, η καταστροφή του δημόσιου χώρου, η εισβολή στους αγωνιστικούς χώρους  και άλλες ακραίες συμπεριφορές θεωρούνται σχεδόν δικαίωμα και όχι κολάσιμες. Το κράτος, οι σχετικοί θεσμοί και το πλήθος των αρμοδίων, άπρακτοι και αμήχανοι, απλά σχολιάζουν τη βίαιη νοσηρή πραγματικότητα. Αδυνατούν δε να δημιουργήσουν και να εφαρμόσουν ένα νομικό πλαίσιο με  σεβαστούς και αποδεκτούς από όλους κανόνες.