Από τη μια δεν μου έκανε εντύπωση το ότι το Λύκειο των Ελληνίδων Σύρου ανέλαβε αυτήν την πρωτοβουλία ώστε να μην παρελάσει και εφέτος μόνος του ο μοναδικός μαθητής στους Αρκιούς. Από την άλλη, είναι αμήχανο να αναφέρεσαι στην πατρίδα σου και μάλιστα για πράγματα που θεωρείς αυτονόητα. Πως όταν, δηλαδή, κάποιος «παλεύει» μόνος του, αυθόρμητα οι πολλοί τρέχουν να του σταθούν. Ετσι όπως κάνουν τα πλεούμενα όταν σπεύδουν να βοηθήσουν μια βάρκα που θαλασσοπνίγεται. Ετσι όπως υπαγορεύουν οι ηθικές αξίες των ναυτικών. Σαν βαρκούλα που θαλασσοδέρνεται μου είχε φανεί και ο μικρός μαθητής όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία του. Δεν με είχε συγκινήσει η σημειολογία της σημαίας που κρατούσε ολομόναχος αλλά το πείσμα του που δεν του επέτρεπε να παραιτηθεί. «Καπετάνιος» εκ συνειδήσεως.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή