Σε ένα διεθνές συνέδριο πριν από χρόνια με πλησίασε ένας βορειοευρωπαίος σύνεδρος και με φιλική διάθεση αλλά κάπως αυστηρά διδακτικό ύφος μου είπε πως δεν πρέπει να μονοπωλούμε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό γιατί είναι πλέον παγκόσμια προίκα, χωρίς αυτός τουλάχιστον να αφήνει υπαινιγμούς ή ανοιχτή άρνηση ισχυριζόμενος ότι δεν είμαστε άξιοι κληρονόμοι των προγόνων μας. Του απάντησα τότε (και νομίζω πως παλιότερα έχω αναφερθεί στο συμβάν εδώ) ότι δεν αμφισβητείται από τα πράγματα το γεγονός ότι είμαστε συνεχιστές εκείνου του πολιτισμού τουλάχιστον ως πτωχοί κληρονόμοι για έναν καίριο και αναντίρρητο λόγο: πως κάνουμε μέσα στους διάδοχους αιώνες που ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο τα ίδια λάθη, δηλαδή όπως σοφά έχει ειπωθεί, κάτι βαρύτερο από το έγκλημα. Αδιόρθωτα λάθη. Σχεδόν ο κύριος κορμός της ιστορικής μας αφήγησης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή