Αύριο, 24 Μαρτίου, ο Λόρενς Φερλινγκέτι γίνεται 100 ετών. Δεν υπάρχει άλλος ποιητής της γενιάς των μπίτνικ που να έφτασε τα χρόνια του ή έστω να τα πλησίασε. Ινδαλμα της αντικουλτούρας, δημιουργός του περίφημου εκδοτικού οίκου και βιβλιοπωλείου City Lights στο Σαν Φρανσίσκο, πρώτος εκδότης του Αλαν Γκίνσμπεργκ, θιασώτης της «ποίησης ως στασιαστικής τέχνης» (αυτός είναι ο τίτλος μιας συλλογής παρατηρήσεων, αφορισμών και παραινέσεων για τον σκοπό και τη φύση της ποίησης που εξέδωσε το 2005), βαθύς γνώστης των εικαστικών και ζωγράφος ο ίδιος, ακάματος περιπατητής και ποδηλάτης (ακόμη και σήμερα, στα 100 του χρόνια, αρνείται να κρατήσει μπαστούνι, παρά τα σοβαρά του προβλήματα όρασης), αγαπημένος του κοινού (η συλλογή του Coney Island of the Mind πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα), αν και όχι της κριτικής,  μόλις εξέδωσε το τελευταίο (;) έργο του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή