Μουσικές για ανεβασμένα τρεξίματα

Τι να πρωτοθυμηθώ…  τη μουσική του θρυλικού «Ζορμπά» στα πρώτα χιλιόμετρα της  διαδρομής του Αυθεντικού Μαραθωνίου που ξύπνησε τη χορεύτρια μέσα μου; Το «Thunderstruck» των AC/DC που με πείσμωσε για το «καλομελέτα κι έρχεται» τέλος της ανηφόρας; Ή το «Χέρια ψηλά, κι όλα τα φτάνω» που ακουγόταν από τα μεγάφωνα του Καλλιμάρμαρου και με έκανε να τερματίσω με τα χέρια ψηλά και τα μυαλά στα κάγκελα; Kαι στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας (που πολύ τον αγαπώ παρεμπιπτόντως), εκεί, στο πρώτο πέρασμα από το Σύνταγμα με θυμάμαι να τραγουδώ δυνατά «μπορεί να βγω, μπορεί να μπω, μπορεί να φύγω και να ξαναρθώ» παρέα με τον Αντώνη Ρέμο στα ηχεία και να παίρνω φόρα για τον δεύτερο γύρο. Και πώς να μην αισθανθώ δυνατή στον πρώτο μου ορεινό δεκάρι στο Ζαγόρι, όταν η εκκίνηση δόθηκε με τους Villagers of Ioannina City, το επικό κλαρίνο τους και την προτροπή «πάρτε ζβάρα τα βουνά τις κορφές, νησιά και πόλεις, τα χωριά, γιοφύρια και αλωνίστε τα βρε»;