Παραιτήσεις

Οι κινήσεις είναι σπασμωδικές και αναδεικνύουν μια ασυνήθιστη προχειρότητα. Μπροστά στις αρνητικές απαντήσεις που έχουν επισπράξει από αρκετές πλευρές για τη στελέχωση ψηφοδελτίων ο Βερναρδάκης, ο Τζανακόπουλος, ακόμη και ο Φλαμπουράρης, η βιασύνη είναι φυσικό επακόλουθο. Και δείχνει περισσότερο το άγχος που συνοδεύει μια νοσηρή κατάσταση, παρά ερασιτεχνισμό. Οσοι αποκρίνονται θετικά, ανακοινώνονται χωρίς κανέναν έλεγχο. Και εκθέτουν ανεπανόρθωτα όχι μόνον όσους τους επέλεξαν και τους προσέγγισαν, αλλά και την ηγεσία. Η περίπτωση της Μυρσίνης Λοΐζου ίσως θα ήταν αρκετή για να αντιληφθεί κανείς το προβληματικό τοπίο στο οποίο κινείται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά στο Μαξίμου αγωνιούν ότι τα κρούσματα μπορεί να είναι περισσότερα -κλείνοντας και πόρτες που θα μπορούσαν να ανοίξουν. Η – κατά δήλωσή της, ανεπάγγελτη – Λοΐζου βρέθηκε στο ευρωψηφοδέλτιο με μοναδικό εφόδιο το βαρύ επώνυμο και στόχο ένα περιορισμένο αριστερό ακροατήριο, υποσύνολο εκείνου που εκπροσωπούσε ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Οσοι τη διάλεξαν εκτιμούσαν ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως απόδειξη ενός ριζοσπαστισμού που εξακολουθεί να επιζεί στο κόμμα. Η ζημιά που προκαλεί μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλάσια, από τη στιγμή που η παρουσία της αναδεικνύει και ζητήματα πολιτικής ηθικής – με ποινικές προεκτάσεις. Η απομάκρυνσή της αποτελούσε μονόδρομο για όλους στην Κουμουνδούρου.