Ο Τσίπρας και η Διεθνής των Στοχαστών

Εκεί που το έργο φαινόταν να κάνει κοιλιά προέκυψε το ηχητικό εφέ της «ολιγαρκούς αφθονίας». Τι ήθελε να πει πάλι ο Πρωθυπουργός, που «κατοικεί στα λόγια του» κι αρέσκεται στα τσιτάτα, όπως απέδειξε και στην περίπτωση του Καβάφη; Η απάντηση είχε το όνομα ενός αιρετικού γάλλου οικονομολόγου και ανθρωπολόγου: Σερζ Λατούς. Με σημείο αναφοράς – λέγε με και αντιγραφή – τη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανακαλύψει λεπτομέρειες στη βιογραφία του Φρανσουά Ντος, «Καστοριάδης», εκδ. Πόλις, 2015), ο Λατούς στρέφει τα βέλη του στην αποθέωση της επιστήμης, κηρύσσει τον πόλεμο στο πνεύμα του καπιταλισμού και επιστρέφει σε προγονικές ιδέες, όπως – έκπληξη! – η «ολιγάρκεια». Ο,τι πρέπει δηλαδή για έναν έλληνα πρωθυπουργό που έχει ψηφίσει Μνημόνιο με το αριστερό και το δεξί, αλλά σήμερα ψάχνει αποκούμπι σε νεορομαντικές ιδέες και αριστερίστικη θαλπωρή. Με άλλα λόγια, «μπορεί να συνθηκολογήσαμε, αλλά ψάχνουμε ακόμη την ψυχή μας». Από τη μια κυνηγάμε επενδύσεις με τα κιάλια, από την άλλη ζητάμε επιστροφή στη φύση με ολίγη από αφθονία.