Είναι ασφαλώς οφειλόμενες οι τιμές που αποδίδει κατά το έκτακτο συνέδριό του το Κίνημα Αλλαγής στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και είναι οφειλόμενες όχι μόνο επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης Κεντροαριστεράς. Αλλά κι επειδή η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να υφαρπάξει την κληρονομιά του σημαντικού αυτού ηγέτη της δημοκρατικής  παράταξης, ακόμη και διά της μιμήσεως.

Αυτό το δεύτερο στοιχείο, η επιχείρηση υφαρπαγής, οριοθετεί και το περιεχόμενο του έκτακτου συνεδρίου ή, πιο σωστά, τη μεγάλη πρόκληση με την οποία είναι αντιμέτωπη η Κεντροαριστερά σήμερα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ανάκτηση του χώρου που κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων που παραδοσιακά ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ.

Τα σύμβολα, όπως είναι ο πράσινος ήλιος, θα παίξουν ασφαλώς τον ρόλο τους σε αυτήν την προσπάθεια. Η βασική μάχη όμως θα δοθεί στο πεδίο των ιδεών, των προγραμματικών θέσεων, αλλά και της ρητορικής. Το ΚΙΝΑΛ, με άλλα λόγια, δεν έχει μόνο την ιστορική ευθύνη να κρατήσει όρθια τη δημοκρατική παράταξη. Εχει και την ιστορική ευθύνη να εμποδίσει την κυριαρχία της λαϊκιστικής Αριστεράς που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εκφράζει παρά την υποτιθέμενη σοσιαλδημοκρατική του στροφή.

Η συγκυρία είναι ευτυχής για το ΚΙΝΑΛ. Το έκτακτο συνέδριο πραγματοποιείται σε μια στιγμή κατά την οποία είναι εμφανές πως το περίφημο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά πέφτει στο κενό. Η συγκυρία αυτή δίνει τη δυνατότητα στην Κεντροαριστερά να ανοίξει το νέο της κεφάλαιο με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Αρκεί να μην αφήσει την ευκαιρία, όχι μόνο του συνεδρίου αλλά και των εκλογών, να πάει χαμένη.