Η εκδίκηση της χαμένης κανονικότητας

Η νέα οπισθοχώρηση της κυβέρνησης σε ένα λογικότερο πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών που έχουν κόκκινα δάνεια, παρά τις φραστικές απειλές ότι θα προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια καταθέτοντας το δικό της αρχικό, προεκλογικό σχέδιο, δεν εξέπληξε. Η Ελλάδα μπορεί να βγήκε τυπικά από το τρίτο Μνημόνιο, δεν απελευθερώθηκε όμως από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε με αυτό και – καλώς ή κακώς – πρέπει να δίνει αναφορά στους δανειστές για όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που λαμβάνει τα επόμενα χρόνια. Και επιπλέον, με την υπόθεση των κόκκινων δανείων, όπως αυτή έχει εξελιχθεί ώς σήμερα, αποδεικνύεται ότι αυτή η αδήριτη ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα, την επίκληση της οποίας έχει κάνει σύνθημα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκδικείται όσους την αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο. Επιστροφή στην κανονικότητα για την ελληνική οικονομία, όπως λένε αξιόπιστοι οικονομικοί παράγοντες, δεν είναι μόνο η δυνατότητα λήψης αποφάσεων από μία κυρίαρχη κυβέρνηση, χωρίς επιτροπεία, κάτι που άλλωστε σήμερα δεν υπάρχει, αλλά η λήψη αποφάσεων προς όφελος της οικονομίας και όχι προς χάριν του στενού κομματικού συμφέροντος. Για παράδειγμα, την ώρα που οι τράπεζες γονατίζουν από τα κόκκινα δάνεια δεν μπορεί να έρχεται η υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας και να νομοθετηθεί ευνοώντας τους στρατηγικούς κακοπληρωτές, όπως επιχείρησε να κάνει με το αρχικό σχέδιο που ανακοίνωσε, πριν αναδιπλωθεί ύστερα από τις πιέσεις και τις απειλές των δανειστών.