Υπάρχει και φιλότιμο

Να φοβάσαι τις λέξεις όταν αναδύονται στα ξεκούδουνα και εντελώς εκτός ιστορικού πλαισίου. Και πράγματι. Τι να διεκδικεί άραγε από το ξεζουμισμένο μας παρόν η ένδεια εκλογικού «μηχανισμού» έτσι όπως τον επικαλέστηκε φερόμενη ως υποψήφια, προκειμένου να εξηγήσει τη μη κάθοδό της με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Τώρα που το ξανασκέφτομαι και η «μη κάθοδος», έχει κι αυτή τα χάλια της, υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε μια εποχή που ουδείς δύναται πλέον να μηχανευτεί το παραμικρό για να βελτιώσει την κατάστασή του, κάποιοι υποψήφιοι αισθάνονται αίφνης ότι νορμάλ να διεκδικούν facilities άλλων εποχών, προκειμένου να εκλεγούν και να μας εκπροσωπήσουν. Κάτι σαν ΚΕΠ υποψηφίου πες το εσύ, που αντί για το γνήσιο της υπογραφής και αντίγραφο οικογενειακής μερίδας, να παρέχει μάνι μάνι στον επειγόμενο πολιτευτή ένα ολόκληρο τιμ υποστήριξης με ειδικότητες που αυτή τη στιγμή σκοπίμως μου διαφεύγουν, για να μη συγχυστώ. Ψηφοδέλτια σταύρωνα κι όλη νύχτα πάγωνα που έλεγε κι ο Τζιμάκος. Είμαι εγώ τώρα για τέτοια; Νυχτέρια δίχως αντίκρισμα, το παλιό μου μπλου τζιν σαν γλυπτό της arte povera από την αλευρόκολλα και θλιμμένες νταβανόβουρτσες τιμωρία στη γωνία;