Και τότε και τώρα ήταν σαν ένα κάλεσμα παράδοσης στη μοίρα. Τότε, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε πει πως «οι παλαιοί συνταξιούχοι θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο». Τώρα πως «υπάρχει πάντα ρίσκο όταν παίρνεις δάνειο για σπίτι, μπορεί να το χάσεις». Ας μη σταθεί κανείς στον κυνισμό του πράγματος – οι γέροι πεθαίνουν, τα σπίτια χάνονται. Αλλά πότε έγινε ο Τσακαλώτος τόσο μοιρολάτρης; Πότε άφησε αυτόν τον ηττοπαθή ρεαλισμό να υποκαταστήσει το μαχητικό φαντασιακό που εξέφραζε ας πούμε το σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ