Είναι πολλαπλά συζητημένη η εμπλοκή της αρχαιολογίας στη διαμόρφωση του εθνικού φαντασιακού, στην υποστήριξη και την ενίσχυση μιας ταυτοτικής άποψης για τη χώρα και τους κατοίκους της. Συχνά, η αρχαιολογία ενισχύει την εθνική ιδιοτέλεια, φαινομενικά δίκαιη ιδιοτέλεια, κρατική/εθνική, που στα καθ’ ημάς μεταφράζεται στο σχήμα της τρισχιλιετούς συνέχειας, το σχήμα της επίσημης εθνικής ιδεολογίας, που θεμελιώνει τη νεοελληνική ταυτότητα σε τούτα εδώ τα μάρμαρα – ενισχυμένη με την προσθήκη του Βυζαντίου και της ορθοδοξίας, που εντάσσονται σε αυτήν τη συνέχεια. Κατά το κλισέ, μάλιστα, το παλιό είναι τόσο ισχυρό ώστε το νέο να οφείλει την υποταγή του σε αυτό. Κλισέ;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ