Ηταν πριν από λίγες ημέρες όταν η κυβέρνηση και ο φιλικός της Τύπος θριαμβολογούσαν για τη δήλωση του Πάπα πως αξίζει το Νομπέλ η φράση «τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω από τις συμφωνίες» του έλληνα Πρωθυπουργού. Οπως φαίνεται όμως, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι πάνω από τις εκλογικές σκοπιμότητες ούτε από τις ψηφοθηρικές λογικές. Αυτό μαρτυρά η παραίτηση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο οποίος έκανε λόγο για «καίριο πλήγμα» στην ανεξαρτησία της Αρχής αυτής.

Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση, η κυβέρνηση προσέθεσε στη σύνθεση της Ολομέλειας πέντε μέλη από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και δύο επιπλέον από την κοινότητα των Ρομά, ενέργεια που, όπως καταγγέλλεται «συνιστά παράβαση κάθε αρχής ισότητας έναντι των λοιπών φορέων προστασίας των δικαιωμάτων που είναι ήδη μέλη της ΕΕΔΑ και διαθέτουν μόνο μία ψήφο στην Ολομέλειά της».

Γιατί η κυβέρνηση ευνοεί μειονότητες έναντι άλλων; Ο λόγος μοιάζει προφανής. Θυσιάζει τα πάντα στον βωμό των εκλογικών της επιδιώξεων. Ψήφους αναζητεί και τρόπους για να τους αποσπάσει. Οι ανεξάρτητες Αρχές, ωστόσο, δεν μπορεί να πέφτουν θύματα αυτών των μικροπολιτικών λογικών. Ειδικά η ΕΕΔΑ είναι ο εθνικός θεσμός για τα δικαιώματα. Ετσι αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την προστασία τους; Ετσι δείχνει τον σεβασμό της σε αυτά, την προσήλωσή της στην υπεράσπισή τους; Αν ναι, τότε το βραβείο που αξίζει στον Πρωθυπουργό είναι το Νομπέλ Υποκρισίας.