Η λέξη «Μεσαίωνας» υπήρξε και παραμένει πεισματικά ένας αρνητικός όρος. Οι λεγόμενοι Ουμανιστές του 14ου και 15ου αιώνα, περιορίζοντας τη λέξη «αρχαίοι» στους κλασικούς συγγραφείς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στους προκατόχους τους, τους οποίους θεωρούσαν πραγματικούς προγόνους τους, υποβίβαζαν ως κατώτερους τους συγγραφείς και λόγιους της ενδιάμεσης χιλιετίας (από το 500 ώς το 1500), ονομάζοντας εκείνη την περίοδο «Μέσοι Χρόνοι», παρεμβολή που είχε διαρρήξει τη συνέχεια μιας μοναδικής κληρονομιάς, κατάσταση που διόρθωσε η «Αναγέννηση», οπότε υποτίθεται ότι άρχισε η «νεότερη» ιστορία. Από τον 19ο αιώνα και μετά, οι «Μέσοι Χρόνοι» έγιναν «σκοτεινοί αιώνες» διακυβέρνησης, οικονομίας, εκκλησιαστικής εξουσίας και αυθαιρεσίας, κοινωνικής καταπίεσης, στίγμα περίπου της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Οι φιλελεύθερες και σοσιαλιστικές ιδεολογίες και δόγματα απέδωσαν φυσικά φαινόμενα, όπως περιόδους ψύχους ή ξηρασίας, σε εγκληματικές αδιαφορίες γαιοκτημόνων, λιμούς και πανδημίες σε «φεουδάρχες», που είχαν τα μέσα να επιβιώσουν, ενώ οι φτωχοί ξεκληρίζονταν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή