«Γλύκα μεγάλη είχε το νησί ετούτο, ησυχία πολλή, αγαθά τα πρόσωπα των ανθρώπων» έγραφε ο Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο» του για τη Νάξο, όπου έζησε ως παιδί. «Νάξο με τα ψηλά βουνά και τα βαθιά λαγκάδια, έχεις λεβεντοκοπελιές κι όμορφα παλικάρια» έγραψε η λαϊκή ποιήτρια Χαλκορήνη, οι στίχοι που έγιναν «ύμνος» σε κάθε τοπικό παραδοσιακό πανηγύρι, όπου τα βιολιά ακούγονται μέχρι τα… Κουφονήσια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή