«Γλύκα μεγάλη είχε το νησί ετούτο, ησυχία πολλή, αγαθά τα πρόσωπα των ανθρώπων» έγραφε ο Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο» του για τη Νάξο, όπου έζησε ως παιδί. «Νάξο με τα ψηλά βουνά και τα βαθιά λαγκάδια, έχεις λεβεντοκοπελιές κι όμορφα παλικάρια» έγραψε η λαϊκή ποιήτρια Χαλκορήνη, οι στίχοι που έγιναν «ύμνος» σε κάθε τοπικό παραδοσιακό πανηγύρι, όπου τα βιολιά ακούγονται μέχρι τα… Κουφονήσια.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ